کتاب تمرین های ملودیک دوتایی پیانو دیابلی

کتاب تمرین های ملودیک دوتایی پیانو دیابلی Melodios Exercises Op.149
به همراه اجرای قطعات
انتشارات نای و نی

درباره کتاب :

چه عاملی در پس موفقیت این اثر نهفته است؟

خود آهنگساز بر ویژگی های آموزنده قطعات تأکید می کند: او آنها را «تمرین ها» نامیده و به عمد محدوده آنها را به یک فاصله پنجم در هر دست محدود کرده، بدین ترتیب از پرش ها و باز شدنهای مشکل دست برای هنرجویان کاسته و خواندن موسیقی را ساده کرده است.

در اکثر موارد هر دو دست به صورت موازی حرکت می کنند.

قطعات بر اساس گام آنها در یک روند محتاطانه، هنرجویان را به آرامی در میان آشناترین گام ها پیش می برند.

جلوه های صوتی در گام های ماژور و مینور نت های کلیدی ، سل، فا، ر، لا ومی که به شکلی کاملا اثبات شده پیش از ورود به محدوده ای جدید به کار گرفته شده اند، ارائه شده است.

در عین حال هریک از این قطعات کوچک، بدون توجه به محدودیت های خودخواسته، نمایانگر یک ساختار زنده موسیقی است.

آهنگساز در تهیه مجموعه ای از مینیاتورهای به شدت زنده به وسیله استفاده از یک پارامتر (استفاده از تعداد محدودی از نتها) و در عین حال، اکتشاف تمام جنبه های دیگر موفق بوده است.

هنرجو می تواند تعداد زیادی از مهارت های موردنیاز برای هنر نوازندگی پیانو را به شکل تقریبا ناخودآگاه بیاموزد:

هنر تولید شدت صدا و نواختن قابل قبول – احتمالا هدف اصلی از کل کار: در تمامی قطعات، به خصوص در
شماره های ۱، ۲، ۵، ۸، ۹، ۱۱، ۱۲، ۱۵، ۱۸، ۲۱ و ۲۴.
حس تشخیص درست ریتم و حس زنده فواصل ریتمیک: در تمامی قطعات و به صورت خاص و با جزئیات در شماره ۷ (Triplet) «تریوله ها» و شماره ۲۷ (دونقطه).
نخستین گام ها به سوی تکنیک Virtuoso، مهارت انگشتان، اجرای زینت ها: در شماره های ۴، ۷، ۹، ۱۰، ۱۳، ۱۴ .۲۷ ،۲۵ ،۲۳ ،۲۱ ،۲۰ ،۱۷
اجرای چندین نت به صورت همزمان و فراگیری اجرای آگردها: در شماره های ۴، ۷، ۸، ۱۰، ۱۳، ۱۴، ۱۷، ۲۰، ۲۱ .۲۷ ،۲۵ ،۲۳
آغاز به کار بر روی چندصدایی: در شماره های ۱۰، ۲۲، ۲۸
نخستین گام ها به سوی اجرای موسیقی مجلسی مستقل شامل شماره های ۱۴ (Trio) و شماره ۱۶ (Scherzo)
آگاهی و حس سبک ویژه و کاراکتر قطعه ها مانند Hongroise Polacca , Romanza Marcia Scherz0 Alla Turka ، Polonais ، Andante Amoroso و …
اختلاف داینامیک از Pianissimo تا Fortissimo همراه با نوانس های واسط قطعات شماره ۴، ۷، ۱۰، ۱۷، ۲۰ و ۲۵ با توجه به همراهی مستقل آنها، بیشتر به عنوان تکنوازی در نظر گرفته شوند.

این هارمونی های زنده و صداهای غنی ایجادشده در بخش معلم است که تمامی قطعات را از نظر موسیقایی متقاعدکننده می سازد.

آن دسته از قطعات که شامل نت های زیادی به صورت همزمان هستند می توانند ساده سازی شوند تا حتی دست های کوچک تر نیز از پس آنها برآیند (به عنوان مثال با حذف نت های دوبل).

بخش سخت قطعات که معلم آنها را می نوازد، اعتماد به نفس بسیار خوبی را در هنرجویان جوان ایجاد می کند.

تمرین های ملودیک دیابلی پس از گذشت ۲۰۰ سال از پیدایش خود هنوز معتبر و کارآمد است و ذره ای از اعتبارش کاسته نشده و بار دیگر ثابت می کند شایستگی هنری در قطعات انتخاب شده نیست، بلکه در رویکرد خلاقانه و بدیعی است که در ارتباط با آنها به کار رفته است.

آنتون دیابلی Anton Diabelli

در ۱۷۸۱ در ماتسی، در نزدیکی سالزبورگ متولد شد. او در سال ۱۷۸۸ عضو گروه ی صومعه میشائیل بوئرن (Michaelbeuren) شده و به فعالیت خود ادامه داد تا به عضویت گر کلیسای جامع سالزبورگ، جاری که آهنگسازی را نزد میشائیل هایدن آموخت، درآمد.

وی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه سالزبورگ، در سال ۱۷۹۸ وارد صومعه رایتن ها سلاخ (Raiten haslach) شد.

وقتی صومعه در سال ۱۸۰۳ به علت انحلال صومعه های باواریایی بسته شد، دیابلی به عنوان آهنگساز، معلم موسیقی و ناشر در وین مستقر شد.

قطعات او شامل اپرا، موسیقی کلیسایی و موسیقی مجلسی بود؛ اما بیش از تمام کارهای خود او، کاری از شخصی دیگر او را به اوج شهرت رساند.

قطعات :

۳۳ واریاسیون از بتهوون بر روی یک والس به کوشش دیابلی
اپوس ۱۲۰.

آنتون دیابلی در سال ۱۸۵۸ در وین وفات یافت.

دیابلی آهنگساز و معلم پیانو با تمرین های ملودیک برای دو نوازی پیانو، اپوس ۱۴۹ یک اثر هنرمندانه و آموزشی خلق کرد.

تا به امروز مطمئنا به سختی هنرجوی پیانو یا موزیسین آماتوری یافت میشود که افتخار فراگیری این قطعه های کوچک را در دوره ای از فعالیت خود به عنوان یک پیانیست نداشته باشد.

پیام به واتس آپ