کتاب ردیف میرزا عبدالله قانون ملیحه سعیدی بازنويسی آثار شنيداری آموزش رديف به روايت نورعلی برومند است که در اصل برای ساز تار (که با انگشت‌گذاری روی سيم به صدا در می‌آيد) تدوين شده و اين ساز در مقايسه با ساز قانون (که با زدن زخمه روی سيم و بدون انگشت‌گذاری روی سيم به صدا در می‌آيد) از لحاظ امکانات و گستردگی تکنيک‌های مضرابی و اجرايی، شيوه‌ی مضراب‌نوازی و مضراب‌گذاری، علائم و نشانه‌های نت‌نگاری و … متفاوت است.

با توجه به سبک فعلی قانون‌نوازی در ايران، تدوين و تنظيم و نشر اين مجموعه به صورت نوشتاری و صوتی با اين هدف انجام گرفته که در درجه‌ی اول تکنيک‌های متداول قانون‌نوازی، و در مرحله ی بعد اصالت آهنگين و ظرافت‌های موسيقی ايرانی در آن حفظ شده باشد.

برای فراگيری موسيقی دستگاهی ايران تنها ياد گرفتن اين رديف کافی نيست و هنرجويان برای کسب مهارت بيشتر در اجرای تکنيک‌های ساز قانون لازم است تمام رديف‌های چپ کوک و راست کوک را زير نظر استاد بياموزند تا با چگونگی تغيير گام‌های مختلف در اين ساز و همچنين گستره‌ی صوتی خوانندگان (زن و مرد) در رديف آوازی آشنا شوند زيرا آواز يکی از ارکان جدايی‌ناپذير موسيقی ايرانی است.

ملوداکس | مرجع تخصصی موسیقی ایران

درباره کتاب :

رِنگ: فرمی موزون (ريتميک) و بدون کلام از فرم های موسيقی سازی ايران است که معمولاً در قالب وزن پُرتحرک شش‌ هشتم ارائه می شود. گاهی هم وزن رنگ ها سه‌ چهارم يا مخلوطی از اين دو وزن است.

هر دستگاه رنگ خاصی دارد و رنگ ها معمولاً در انتهای يک دستگاه يا آواز نواخته می شوند. رنگ اصولاً در هر دستگاه يا آواز، در گوشه های مهم همان دستگاه يا آواز ساخته می شود. رنگ ويژگی های خاص خود را دارد و بر اساس گوشه ها لحن‌بندی می شود و در عين حال، فاقد پايه و برخلاف چهارمضراب است و نيز به خاطر نوع وزن و ضربی که دارد نشاط  آور است.

برای تنظيم و اجرای رنگ روی ساز قانون حتی  الامکان از تکنيک ها و امکانات ساز قانون استفاده شده و علاوه ‌بر نوشتن و نواختن ملودی‌ها در ساز قانون سعی شده است.

پايه ها، آکوردها و ديگر امکانات اجرايی در اين ساز به کار گرفته شوند.